Het forum
Dé plek om over Libero’s te discussiëren!
De Libero van SubieLibero
Dit is gekopieerd van het Subaruforum, als je wilt zien hoe het op 9 juni 2017 is begonnen kan je met deze link het volledige topic op het subaruforum.nl bekijken: https://www.subaruforum.nl/viewtopic.php?f=18&t=3807 (Voor het Subaruforum heb je alleen wel een account nodig.)
Het chassis begint steeds kaler te worden! Kabelboom, koelslangen, gaskabel, koppelingskabel etc zijn er allemaal al uit. Eigenlijk hoeven nu alleen de wielophangingen en de motor plus versnellingsbak er nog uit. Oh, en de remleidingen natuurlijk.
Dit is een selectie uit 219 foto's van stekkers, klemmen en andere details zodat straks alles weer goed teruggeplaatst wordt.
De radiator kan kan er bijna uit. Wat ik wel grappig vind is dat de ribben van de radiator nog helemaal gaaf zijn. Die radiator zit natuurlijk vrij hoog en verscholen daar boven de vooras. Hij hangt dus niet midden in de steenslag en muggenflow, wat ervoor zorgt dat de radiator er na zo'n 20 jaar, op wat roest na, nog steeds als nieuw uitziet. Wat niet zo nieuw was, was de rommel die uit de radiator kwam toen ik hem door ben gaan spoelen. Ik heb hem al wel 20 keer doorgespoeld met warm water, maar toch komt er nog steeds rode rommel uit. Dat wordt nog even lang doorspoelen denk ik ;). Of heeft iemand hier nog tips voor?
Radiator en koelleidingen zijn eruit.
Die koelleidingen zijn ook echt op. Een koelleiding is, ergens voordat ik de bus had, ingekort en verlengt met een stuk slang. Waarschijnlijk was er iets volledig doorgeroest. Deze slang heb ik eraf gehaald en is dus niet te zien op de foto.
Deze koelleiding was zo verroest dat er een gat in zit. Gek genoeg lekte het niet, hij dichtte af op een klem.
Vervolgens kon ook de 'silencer' eraf. Dit is een holle plastic doos die de aanzuiggeluiden van de motor vermindert. De motor ligt achterin en zuigt de lucht helemaal van voren, door de chassisbalk, naar de inlaat toe. Dit maakte waarschijnlijk lawaai tijdens de ontwikkeling, dus hebben ze er een silencer tussen gezet.
Even schudden met de silencer... 'Nooit mee in het zand gereden'. 😐
Best sjiek zo'n kaal chassis vind ik.
Ik loop nu tegen een probleem aan. Het plan is om nu de motor en de versnellingsbak eruit te halen, hiervoor moeten de aandrijfassen uit de versnellingsbak. En dit zijn niet van die tripodekoppelingen die met een veerpin vastzitten, dus je moet ze door een c-clip drukken om ze eraf te krijgen. De garage zei dat dit met een breekijzer of bandenlichter wel lukt, maar tot nu toe boek ik nog geen succes. Misschien heeft het wat meer geweld nodig en ben ik te voorzichtig :D.
Iemand nog tips?
Weer even een update van dit weekend.
Het werd tijd om eens wat onderdelen die ik van het chassis heb gehaald schoon te maken.
Speciaal voor het schoonmaken heb ik een straalkast aangeschaft. Roestige onderdelen zijn zo relatief makkelijk weer schoon en roestvrij te maken, 't werkt echt geweldig. Geen gezeur meer met staalborstels, elektrolytisch ontroesten of andere methodes. Gewoon hup stofmasker, gehoorbeschermer en bril op, onderdeel in de straalkast, klep dicht, compressor aan, afzuiger aan en stralen maar. 'T is verreweg de snelste methode om door dikke lagen roest te komen.
Ook ben ik, op aanraden van het boekje 'plaatwerken stap voor stap', overgestapt 😉 op etsprimer als eerste grondlaag.
Hier zijn de foto's.
Eerst maar eens de kachel aansteken in de schuur, anders is het er veel te koud.
Kachel brandt: nu kan het stralen beginnen. Rechts het stuk staal waar de bobine en katalysator aan vast zitten. Links nog een beugeltje waar de handremkabel van het rechter achterwiel doorheen gaat. Beide vrij roestig.
Het stuk staal van de bobine en de katalysator van wat dichterbij.
Even een tussendoorfoto. Dit is het beugeltje waar de handremkabel van het rechter achterwiel doorheen gaat. Rechts is gestraald, links nog niet.
Na de stukken staal van hierboven werd het tijd voor de accubak! Die is echt roestig.
Dit gaat goed zo!
De accubak is vrij groot, dus dat duurde wel een even voordat ik hem schoon had. Op de foto staat hij in twee lagen ets primer
Ook het beugeltje dat de snelheidsmeter, koppelingskabel en de gaskabel onder de accubak vastklemt is voorzien van twee lagen etsprimer.
Na nog twee lagen etsprimer en een laag gewone primer was het tijd voor de zwarte spuitbus. Eerste twee lagen zwart zitten er hier op. Hier word je vrolijk van, 't lijkt wel nieuw zo, sjiek!
Dit ging allemaal vrij vlot, dus de ventilator die het motorruim ventileert kan ook nog wel even aangepakt worden.
Eerst maar eens demonteren.
Even een fotootje zodat de spacers er straks weer goed op gaan. De rotor ziet er nog goed uit trouwens.
Zo, en nu de roestige onderdelen van de ventilator. Op de foto staat het beugeltje waarmee de ventilator aan het chassis vastzit.
Dit is de kooi die om de ventilator heen zit, zodat er geen grote voorwerpen etc in kunnen komen.
Ik heb ze beide in de hittebestendige lak gezet. Deze onderdelen zijn klaar!
De behuizing van de elektromotor van de ventilator staat ook in de etsprimer. Als deze behuizing klaar is kan de ventilator weer volledig in elkaar.
Dat was het!
En... Door!
De rear heater vind ik echt een prachtige uitvinding, het is volgens mij echt weer zo'n Japanse dingetje. 'T is een aparte verwarmingsunit voor de voeten van de achterpassagiers. Als je de verwarming voor én de rear heater aanzet heb je het interieur heel snel warm in de winter. Maar goed, de rear heater van de Libero kon wel wat aandacht gebruiken. Door het gat links op de foto wordt de lucht aangezogen, rechts zie je een radiator zitten, daar wordt de warme lucht weer het interieur in geblazen.
De rear heater heeft een ventilator, die wordt aangedreven met een hele platte elektromotor. Dit is de roestige achterkant van die elektromotor.
Dit type elektromotor kende ik nog niet. Na wat googelen blijkt dit een zogenaamde 'pancake motor' te zijn.
'
Vooral de rotor ziet er wel gaaf uit vind ik.
Maar goed, voordat ik afhaak. De achterkant van de pancake motor is gestraald en de putcorrossie die er niet uit wilde met stralen heb ik aangepakt met rustyco. Die rustyco zien we op deze foto.
Roestvrij!
Hoppa, in de chassislak. Deze chassislak vond ik op een website en het internet bleek er wel positief over te zijn, dus ik heb ook maar zo'n spuitbus besteld.
Door naar de elektromotor van de motorruimventilator. De achterkant was afgedicht met kit, dus ik heb hem ook maar weer met wat kit erop gedrukt.
Weer mooi zwart!
Dit zijn alle zwart geverfde onderdelen tot nu toe. Ik heb als test een spuitbus twee compo blanke lak gekocht. Twee componenten geeft volgens mij een veel duurzamere deklaag dan de een componenten versie. Het nadeel is dat je na het mengen van de twee componenten maar 36 uur hebt om de blanke lak te verwerken. Ik spaar nu alle zwarte onderdelen op om ze straks in één keer in de blanke lak te zetten.
Maar goed, even iets heel anders dan verf: bouten en moeren deze keer! Ik ben verder gegaan met het demonteren van het chassis.
Foto van de remleidingen, zodat die er straks weer goed op komen.
Verroestte splitpennen, die dingen kunnen echt ontzettend tegenwerken. De stuurkogels zitten met kasteelmoeren vast. Die moeren zijn geborgd met splitpennen. Ben 2 uur bezig geweest om één zo'n splitpen eruit te krijgen. Op een gegeven moment heb ik de hoop opgegeven en heb ik besloten om de hele voorwielophanging er als één geheel onderuit te halen. Tijd voor de goedkope slagmoersleutel! Dikke roestige bouten kwamen met slagdop 17 en 22 en wat kruipolie zonder moeite los, prachtig.
Het duurde dus niet lang totdat de draagarmen los waren.
Voorwielophanging en vooras zijn eruit. Even later heb ik de splitpennen er toch uit weten te krijgen, waardoor de hele voorwielophanging volledig uit elkaar kon. De veren, draagarmen en stuurstangen zijn nu dus los van elkaar.
Na het maken van de foto heb ik het differentieel op de witte plank gelegd zodat de spiebaan en het schroefdraad niet beschadigen.
Chassis is nu echt helemaal kaal! Klaar voor de stralerij en spuiterij.
SubieLibero on tour ;). In Duitsland heb ik bij iemand die allemaal Leone's, XT's en Legacy's in z'n schuur had staan een leuk accessoire gekocht...
... Originele vloermatten voor de Libero, ongebruikt.
De stralerij gaf aan dat ik als voorbereidend werk alle schroefdraden en lagerhuizen dicht kan stoppen. Vandaar dat ik eerst maar eens wat bouten heb gekocht om alle schroefdraden te beschermen.
De draagarmen en fusees waren nog niet helemaal klaar om er bouten in te draaien, de wiellagers en rubbers zaten er namelijk nog in. De Subarugarage heeft ze er voor mij uitgehaald.
Zes wiellagers (vier voor de achteras, twee voor de vooras) en zes rubbers, ik dacht dat dat wel vrij snel te doen was. Maar dat viel niet mee vertelden ze mij na afloop, 23 jaar aan prut, remstof en oude rubbers zorgden ervoor dat het anderhalf uur duurde voordat het eruit was. Vooral de rubbers zaten muurvast, die moesten er met verhitting en een luchtbeitel uitgehaald worden.
Op de foto één van de vier achterwiellagers.
Nou, goed, overal zitten nu dus bouten en moeren op, dat is weer iets wat afgevinkt kan worden. Wat nog rest is:
- het verwijderen van twee bumpstops (waar ik nu nog geen geschikte steeksleutel of griptang voor heb),
- het verwijderen van een afgebroken bout,
- een paar nieuwe beugeltjes op het chassis lassen.
Ik ben begonnen met het laatste: een paar nieuwe beugeltjes op het chassis lassen.
Het koelwaterreservoir hangt rechtsachter aan het chassis. Het originele beugeltje hiervoor was compleet verroest en heb ik een jaar geleden al een keer vervangen door een zelfgemaakt exemplaar. Deze heb ik er zo'n twee weken geleden toch weer afgeslepen omdat ie niet goed vastzat (slechte doorlassing, lag aan mijn gepruts, te laag ampère gelast) en het (net als het origineel) een gevalletje dubbelplaatwerk was.
Door de spatborden voor ben ik wat bang voor dubbelplaatwerk. Vandaar dat ik vorig weekend een nieuw beugeltje ben gaan maken, zonder dubbelplaatwerk en eenvoudiger dan de vorige variant. Helaas zijn daar geen foto's van, want de flits van mijn cameraatje begaf het en de reparatie duurde vrij lang. Eenmaal gerepareerd kon ik weer verder met het koelwaterreservoir, waarom heb je daar een fototoestel voor nodig vraag je je misschien af. Ik had hem nodig om het nieuwe beugeltje precies weer op de juiste plek te krijgen.
Het oude beugeltje. Twee spijkers (dwars door het beugeltje en het chassis) en een lasmagneet houden hem op de plek die die had voordat ik hem eraf haalde. In het schermpje van het fototoestel kan je een raster invoegen. Dat is op zich best handig, zeker in deze toepassing. De bovenkant en het midden van het beugeltje lagen precies op twee lijnen in het raster.
Het nieuwe beugeltje. Door de rasterlijnen in het schermpje kon ik het beugeltje best nauwkeurig op dezelfde plek krijgen.
Het nieuwe beugeltje, nu echt goed met het lasapparaat op vol vermogen vastgelast. Nu zit ie goed vast, je kan het chassis ermee optillen. Ook zie je aan de andere kant dat de doorlassing nu veel beter is, al doende leert men 🙂
En weer verder met het spatlapbeugeltje. Met het lasapparaat op vol vermogen heb ik het idee dat de lassen er beter in liggen, het ziet eruit alsof ze er minder op liggen zeg maar. Hoe dan ook, het spatlapbeugeltje zit in ieder geval wel redelijk vast, ik kan het chassis ermee optillen, dus ik denk dat het dan wel goed zit.
Vervolgens door naar de afgebroken bout, helemaal links op de foto. Deze bout zit helemaal achterin op een demonteerbare dwarsbalk. Deze bout wordt, samen met nog twee andere bouten, gebruikt om een hitteschild te bevestigen. Ik kon zo snel niet een manier verzinnen om er een nieuwe bout op te lassen zonder het beugeltje eraf te slijpen. Dus ik heb het beugeltje er maar even afgeslepen :).
Het afgeslepen stuk metaal heb in de schoonmaakazijn gelegd om te ontroesten, dat scheelt een hoop straalwerk. Er zit eigenlijk te weinig straalgrit in de straalkast om die dikke roest er af te stralen. Heb nog geen extra zak straalgrit gekocht omdat het op zich prima gaat voor de niet al te roestige onderdelen.
Allereerst maar eens de verwijderbare dwarsbalk afmaken. Die is helemaal achterin het chassis gemonteerd om de motorrubbers op te bevestigen. Er zaten een paar halve maantjes in die er waarschijnlijk door iemand voor mij in zijn gemaakt. Waar ze precies voor dienen zou ik niet weten, ze horen er in ieder geval niet in te zitten.
Eerst heb ik het halve maantje eens goed roestvrij gemaakt. Na het maken van de foto heb ik vervolgens de zijkanten nog wat beter roestvrij gemaakt.
Na wat werk met een afbraam- en lamellenschijf zag het er best oké uit. Dit gat is een 'tie down point', die is zo weer wat steviger denk ik.
Ook de andere kant lukt best oké.
Nou, goed dat was klaar. Maar er was nog iets met deze dwarsbalk aan de hand: een bout van het beugeltje waar een hitteschild op komt was afgebroken. Ik heb beide bouten eruit geboord en de plek waar dit beugeltje op de dwarsbalk komt zo goed mogelijk roestvrij gemaakt.
En hier is de nieuwe versie.
Lang leven de haakse slijper 😉
Na een laag zinkspray was dit ook weer klaar.
En tot slot dit beugeltje nog, het origineel was er echt helemaal vanaf geroest. Het wordt gebruikt om een stuk rubberachtig spatbord op vast te schroeven. Heb beide oppervlakken roestvrij gemaakt en in de zinkspray gezet. Vervolgens heb ik er een proplas in gelegd en hem rondom afgelast, beetje overkill misschien, maar goed, dan kan er ook geen rommel en water meer tussen komen.
Mooi, chassis klaar, nu alle lagerhuizen in de fusees nog dicht maken.
Toen kon het chassis op de aanhanger, op naar de stralerij! Heb de boel later met nog wat meer spanbanden vastgezet, want twee vond ik er wat slap uitzien.
Vandaag heb ik wat kleinere onderdelen die al in de primer stonden geverfd met chassislak.
Deze zijn na dit weekend ook weer mooi zwart!
Mijn goedkopere lasapparaatje heeft vier vaste standen. Dat werkt op zich prima, maar tijdens het vastlassen van een ring die weer terug op de tank moest liep ik vast, dat lukte mij totaal niet. Wel makkelijk om dat op het apparaat af te schuiven, want ik denk dat het meer aan mijn gebrek aan lasvaardigheden lag ;).
Maar goed, eerst even een paar weken terug, naar het begin van het hele gebeuren met de benzinetank.
Het begon een hele tijd geleden met het verwijderen van de ontzettend roestige niveaumeter. Die meter zit met 5 moeren op de tank vast. Na het losdraaien van de vijfde en dus laatste moer brak de bijbehorende draadstift af.
Op de foto zien we de betreffende ring, en linksonder, de afgebroken draadstift. Verder heb ik de tank gevuld met water, wat misschien niet de meest handige actie was achteraf. Maar ik was als de dood dat die tank boem zou zeggen, ook al ligt ie al een hele tijd te ventileren in de (niet geïsoleerde) schuur.
De vraag was wat de handigste manier is om die draadstift te vervangen. Ik kwam op het idee om die hele ring eraf te halen. Niet veel later heb ik dus de puntlassen eruit geboord, de ring van de tank gehaald en tot slot het geheel even door de straalkast gehaald. Hierna heb ik de kolomboor aangezet en geprobeerd om van onderaf zo goed mogelijk die draadstift eruit te boren. Ondanks het gebruik van een centerpunt kreeg ik de boor niet helemaal in het midden, maar goed, het kon minder.
Na het boren van het gat kon een M4 draad afgezaagd worden en in het gat worden gestoken. Vervolgens heb ik dit draadeind van onder vastgelast.
Even mooi vlak vijlen...
En hoppa, een nieuwe 'draadstift'. Tot nu toe ging het best oké.
Ha, ja, maar toen moest deze ring dus weer op de tank. En daar begon het pas echt. Zoals ik al in het begin heb getypt lukte het mij niet om met mijn goedkopere lasapparaatje die ring er weer goed op te krijgen. Hij werd niet warm genoeg en ik zat te hannesen. Lang verhaal kort: na 2 vergeefse pogingen was ik er klaar mee en ben ik op zoek gegaan naar een iets beter te regelen lasapparaat.
Na wat wikken en wegen heb ik onderstaand lasapparaat aangeschaft. Ik zat nog te denken om een gasfles mee te bestellen, maar dat werd mij iets te veel van het goede. Voorlopig las ik nog even lekker door met flux-core dus.
Na het uitpakken van de doos en het installeren van alle kabels etc, ben ik wat gaan oefenen op een stukje 0,8mm plaat waar ik met mijn vorige lasapparaat meerdere gaten in heb gebrand. Dat ging best goed, tijdens het oefenen op een stompe las heb ik geprobeerd of ik rupsen kon leggen. Dat ging zelfs zonder erdoorheen te branden, iets wat absoluut niet was gelukt met het goedkopere apparaatje.
Niet veel later was ik zo enthousiast van het nieuwe apparaatje dat ik er meteen even een houten karretje voor ben gaan maken :D. Hem van staal maken zou een leuk oefenprojectje zijn geweest, maar ik heb rond het huis geen stalen profielen liggen.
Een haak toegevoegd, zodat de kabels niet op de grond hoeven te liggen.
Maar goed, nu kwam de test: lukt het om die ring weer goed vast op de tank te lassen?
Even wat licht schuren met een schuurpapiertje.
Laagje verf..
Met een schroevendraaier kon ik de ring er niet afbreken, en als ik met m'n vinger langs de binnenkant van de tank ga, voel ik bij elke las de doorbranding. Dus ik denk dat het nu wel goed is. Ben trouwens wel nieuwsgierig geworden hoe dit apparaatje met gas last eigenlijk. Dat zou in principe een stuk schoner gaan dan met flux-core.
Even terug naar het idee om de tank te vullen met water. Ik kreeg dus niet al het water eruit, daardoor is er nu wat roest in de tank ontstaan.... Die lasspetters van mijn twee mislukte pogingen om die ring vast te krijgen helpen ook niet.
Ben begonnen met het verwijderen van de tectyl die nog op het aluminium stuurhuis zat. Wat is dat een vervelend spul om ergens af te halen zeg, maar goed het is gelukt. Op de foto is ie weer schoon.
Toen al die tectyl eraf was heb ik de stofhoezen verwijderd en schoongemaakt. Vervolgens heb ik de tandheugel schoongemaakt en de boel opnieuw goed ingevet. Na het geheel een paar keer van eindslag tot eindslag gedraaid te hebben, zat er toch een merkbaar verschil in, hij draait nu net wat soepeler. Ik had niet zo veel zin om het hele stuurhuis te demonteren, omdat de backlash verder nog in orde was en er anders ook weer een prima afdichtinging met een schroevendraaier uit gewipt moest worden.
De as waar de stuurkolom op wordt bevestigd was licht roestig. Heb hem roestvrij gemaakt en zwart geverfd.
Toen het stuurhuis weer in elkaar zat heb ik de remklauwen er eens bijgepakt. De voorremmen piepten altijd als je net had geremd of langzaam reed, dat vond ik altijd vrij irritant. Wat mij opviel, toen de remmen nog aan de bus zaten, was dat die remklauwen niet echt lekker heen en weer konden schuiven (het zijn van die klauwen met één cilinder).
Die pennen schoven lastig in en uit, dus ik denk dat ik hier misschien de oorzaak van de piepende remmen heb gevonden. Ik ben benieuwd of er verschil is als de remmen er weer op zitten 😉 Het viel mij trouwens wel mee dat die pennen nog goed zijn, ondanks het zand.
Verder viel de zuiger op, daar zitten namelijk echt een paar diepe putten in. De ander is nog erger. Schrok wel een beetje van de prijs toen ik een mailtje terug kreeg van de Subarugarage: één zuiger kost €92,22 incl. BTW. Daar heb je dus twee van nodig, en ook een nieuw rubbersetje van €74,49 incl. BTW (geschikt om twee remklauwen te reviseren) werd mij aangeraden. Ik ben van mening dat je niet moet besparen op de remmerij, maar met deze prijzen blijft het niet lang leuk. Tja, en de originele rubbers zijn na een schoonmaakbeurt zo goed als nieuw. De rubbers vertonen geen scheuren of beschadigingen en ook de stofkappen zijn nog heel en flexibel. Hmm. 😛
Wat mij naast de hoge prijzen wel meeviel, was hoe makkelijk de remmen weer schoon werden. Met wat water en een staalborsteltje gaat het er zo af. Ééntje heb ik nu zo goed als klaar, de ander moet nog.
Een paar dagen na het schoonmaken van de remmen ben ik naar de stralerij gereden.
Hier hebben ze het roestige stuk bij de achterveer gerepareerd. Ik hoop dat de chassisbalk ook is gerepareerd.
En hier is ook een nieuw stuk op gekomen.
Een paar dagen later kon ik alles ophalen.
Voor de vergelijking, dit is 'before':
... en dit is 'after'.
Zo, het chassis is na zo'n 3 maanden afwezigheid weer thuis. Het ziet er chique uit en is verder netjes geschoopeerd en geverfd!
Nu het chassis weer mooi zwart is, werd het tijd om de ophanging klaar te maken om aan het chassis te monteren. Er moesten dus een aantal nieuwe rubbers ingeperst worden.
Deze setup werkt echt fantastisch. Slagdop 32, een paar moeren erop, en dan rechtstandig doordrukken, dan pers je hem er met wat vet zo in. 
Alle rubbers zitten er nu dus in. Ook de wiellagers van de vooras heb ik erin gekregen. Als experiment heb ik één wiellager in de vriezer gelegd en eentje er gewoon bij kamertemperatuur ingeperst. Het ingevroren wiellager ging er aanzienlijk makkelijker in dan het kamertemperatuurexemplaar. Dus dat invriezen werkt wel denk ik ;).
Één rubber moet alleen nog 2mm verder. Die blijft namelijk precies op dat punt steken. Waarom weet ik niet, want ik heb met een schuurpapiertje het geheel gewoon goed geschuurd, er zaten geen bramen meer op bijvoorbeeld. Er zat ook genoeg vet op, daarbij: het begin ging hartstikke goed.
Nou goed, ondertussen zijn er dus al een aantal M10 draadeinden met een sterkte van 4.6 doormidden gescheurd. Ik begon mij af te vragen hoeveel kracht je dan eigenlijk op die rubbers uitoefent. Het oppervlak waar die over scheurt heeft een diameter van 6,6mm. Met de treksterkte van 4.6 (400 N/mm2) is (als ik het goed heb) uit te rekenen dat dat gelijk staat aan een perskracht van 13684N, oftewel zo'n 1400kg. Niet misselijk vond ik.
Gisteren kon ik weer naar Friesland om de bouten op te halen. Voor €25 had ik alle bouten, inclusief de reserve-exemplaren, weer zo goed als nieuw. Hier werd ik wel blij van, dit ziet er weer sjiek uit.
En ik kon het natuurlijk niet laten om het subframe en de voorste draagarmen met de gereviseerde bouten op het chassis te monteren.
Ondertussen heb ik de linker veerpoot weer in een paar lagen zwart gezet en volledig geassembleerd.
En die moest er, samen met de opgeknapte stuurstangen, natuurlijk meteen even onder om te kijken hoe het geheel er straks uit komt te zien. :D.
😎
En hier nog eentje van het stuurhuis.
Nou goed, daarna kon ik aan de slag met de volgende veerpoot.
...en die lag niet veel later ook volledig uit elkaar.
Oh, ja, en het draagarmrubber die er niet in wilde heeft de Subarugarage er voor mij ingedrukt. Dus die draagarm heb ik ook tijdelijk aan het chassis vastgezet. Dan heb ik wat meer ruimte in de garage 😉
Eerst heb ik bij de garage de laatste paar nieuwe chassisbouten opgehaald, nu kan alles dus definitief vastgezet worden. Daarna werd het tijd om de veerpoot van het rechter voorwiel verder af te maken.
De veer en de reservewielbeugel heb ik vandaag in de roestprimer gezet. Die reservewielbeugel heb ik, nou, ik denk toch zeker een jaar terug, al zo goed mogelijk roestvrij gemaakt met een staalborstel. Daarna heb ik hem in een laagje olie gezet en boven bij het interieur van de bus gelegd. Nu hoefde ik hem dus alleen te ontvetten en met een kwast in de roestprimer te zetten, dat was wel makkelijk :).
De veer heb ik ondertussen zwart geverfd (ben benieuwd of de verf het houdt, zo'n veer veert toch in en uit). De oude verzonken bouten nog even uitwisselen met de nieuwe Subarubouten die ik heb besteld, en de angst voor waterstofbrosheid is ook weer opgelost.
De veerpoot kon daarna ook weer in elkaar, m'n inbus-bitje nummer 5 sneuvelde daar helaas wel bij. Bovenop de veerpoot zit een moer die de demper en veer bij elkaar houdt. Ik dacht: 'oké, die moet even goed vast'. En terwijl ik een ringsleutel en een ratel naar elkaar kneep, brak m'n bitje doormidden. Beetje jammer wel, maar goed, het bitje is te vervangen.
Achteraf had ik dat net zo goed even wat later vast kunnen draaien, want eenmaal op de bus kon ik die moer zo op 65 Nm vasttrekken zonder dat daar een inbus bij nodig was, weer wat geleerd ;).
Nou goed, lang verhaal, maar de veerpoot zat in elkaar. Omdat het fusee ook al volledig geprepareerd was, en er al een nieuwe fuseekogel met een nieuwe kroonmoer op de draagarm zat, was het monteren echt een feestje. Daarna ben ik alle opnieuw verzonken bouten (die er tijdelijk inzaten) gaan vervangen door de nieuwe exemplaren. Met de momentsleutel alles nog op aandraaimoment vastgezet en daarna met een verfstift een streepje op de boutkop gezet zodat het zichtbaar is als er iets losttrilt.
Vervolgens ben ik de naven gaan oppoetsen. De beschadigingen die je op de linker naaf kan zien zijn erop gekomen toen de garage alle lagers en dergelijke er voor mij uit heeft gehaald ergens begin dit jaar. Alles zat muur én muurvast. Ik heb de uitstekende delen van deze beschadigingen zo goed mogelijk weggevijld.
Met wat metal polish en geduld gingen ze zelfs glimmen. Dit vinden die afdichtingen wel leuk straks denk ik.
De naven heb ik er met een afgeschreven remcilinder, een oude binnenring van een voorwielwiellager en een M10 draadeind ingekregen. In vergelijking met de rubbers ging dit echt stukken makkelijker.
Dus, de voorwielophanging van zowel rechts....
... als links is definitief gemonteerd.
De aandrijving van de voorwielen daarentegen, daar moet nog wat aan gebeuren. Alles wat daar voor nodig is ligt namelijk al sinds het demonteren van het chassis op een plank. Inclusief twee lekkende oliekeerringen en uitgedroogde ashoezen.
Het probleem is dat ik die assen maar niet uit dat differentieel krijg. 'T is hier al eerder langsgekomen, dat je ze er met een bandenlichter of breekijzer af kan wippen.
Ik denk dat ik te voorzichtig doe, maar als iemand nog tips heeft, geeft het gerust door. De garage zei dat je met een bandenlichter inderdaad wat aan één kant zit te drukken, maar dat het meestal wel lukt. Als dat echt niet wil raadden ze mij aan om er iets van een slagtrekker voor te maken.
